روز گذشته محمد صالح جوکار، رئیس کمیسیون امور داخلی کشور و شوراهای مجلس شورای اسلامی اصلی ترین مشکل پیش روی توسعه کشاورزی و دامداری را فعالیت به شکل سنتی دانست و اعلام کرد که «امروز با رشد جمعیت موضوعاتی از جمله تأمین غذا و امنیت غذایی دارای اهمیت است و باید با نگاه علمی، پژوهشی و مدیریت نوین نسبت به این نیازها اقدام کرد.» همان گونه که خوانندگان محترم این نوشتار مستحضر هستند تنها مسیر برای امنیت غذایی دانش‌بنیان شدن بخش کشاورزی است، یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های دانش‌بنیان شدن بخش کشاورزی این است که دانش‌های بومی و فنی به بخش کشاورزی نفوذ کند. نباید فراموش کرد که برای حل مشکلات کنونی بخش کشاورزی و رسیدن به امنیت غذایی راهی جز دانش‌بنیان شدن نداریم. امروز خرید غذا از بازارهای جهانی امر عادی نیست چراکه غذا به ابزار سیاسی و تبدیل به سلاح شده است؛ بنابراین این تصور که از منابع و پتانسیل موجود به خاطر محدودیت منابع آبی استفاده نکنیم و به سمت واردات رویم تصور اشتباهی است چرا که با تمرکز روی فعالیت شرکت‌های دانش‌بنیان، امکان صادرات گندم به کشورهای دیگر هم وجود دارد و هم می‌توان مصرف داخلی را منتفع کرد و هم صادرات داشته باشیم. نکته بسیار مهم دیگری که نیز باید عنوان کرد این است که اکنون تمامی کشورهای دنیا به سمت امنیت غذایی پیش می‌روند و برای رسیدن به چنین هدفی کشاورزی دانش‌بنیان تنها راهکار است.
بر اساس آمار موجود وزارت جهاد کشاورزی ۲ میلیون هکتار سطح کشت گندم آبی و ۴ میلیون هکتار سطح کشت گندم دیم در کشور است که با استفاده از فن شرکت‌های دانش‌بنیان، میانگین گندم از ۳۵۰ کیلوگرم در مناطق دیم به بیش از یک تن در هکتار افزایش یافته و در برخی زمین‌ها تولید به ۲۵ تن در هکتار هم رسیده است. نیاز کشور به غذا ۱۴۳ میلیون تن و تولید کشور ۱۲۵ میلیون تن است و در حال حاضر ۸۰ درصد در تأمین محصولات کشاورزی و غذا خودکفا هستیم که اگر تمرکز لازم را بر روی شرکت‌های دانش‌بنیان داشته باشیم، ظرف چند سال آینده در ۹۰ درصد محصولات اساسی و کاربردی خودکفا خواهیم شد. دانش‌هایی که در حوزه کشاورزی تولید می‌شود، حتماً باید به بخش خصوصی منتقل شود تا آن‌ها به صورت کاربردی اجرایی کنند؛ در حال حاضر تعداد شرکت‌های دانش‌بنیان فعال در حوزه کشاورزی مورد تائید مسئولان نظام نیست و باید در این حوزه اقدامات جدی انجام شود. به هر ترتیب در پایان این نوشتار باید عنوان کرد که همگرایی میان کشاورزان با محققان عرصه جهاد کشاورزی برکات و دستاوردهای خوبی به همراه خواهد داشت و همان گونه که رئیس کمیسیون امور داخلی کشور و شوراهای مجلس شورای اسلامی عنوان کردند که «افزایش بهره وری در حوزه کشاورزی بر مبنای پژوهش و مهارت آموزی مورد توجه قرار گیرد.» امید است که در آینده نزدیک این همگرایی بیشتر و بیشتر شود تا بتوانیم به خودکفایی کامل تک تک محصولات کشاورزی در کشور و صادرات آن به سایر کشورها ورود جدی تری داشته باشیم و در نهایت شاهد رشد اقتصادی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران باشیم.
