آقای دکتر محمدمهدی اسماعیلی، وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسالمی به تازگی بر نکته مهمی اشاره کرده اند و آن نکته این است که »امروز در دوران طالیی حکومت اسالمی قرار داریم و بخشهای مختلف به لحاظ فکری و گفتمانی به هم نزدیک شدهاند و این بهترین فرصت برای حکمرانی فرهنگی است که در پایان همین دولت بتوانیم بخشی از آمالها و آرزوها در پیشرفت برنامههای فرهنگی را محقق کنیم.« آری، این خبربرای دوستان انقالب اسالمی شادی افزا و امیدوارکننده است . خرسندی بیشتراین است که بر اساس سخنان وزیر محترم ارشاد باید گفت که حکمرانی و سبک زندگی اسالمی در سالهای اخیر مورد توجه و تأکید مقام معظم رهبری حضرت آیتاهللالعظمی امام خامنهای دامت برکات بوده است که عمل به این رهنمودها مسیرتحقق دوران طالیی را هموارتروزمان رسیدن به این مهم را کوتاه تر می نماید . اما نگارنده سؤالی جدی از چگونگی سبک زندگی برخی از مدیران در نظام مقدس جمهوری اسالمی ایران دارم که این سوال به لحاظ فلسفه سیاسی، یک پرسش جدی و بنیادی است ؛ زیرا تأثیرات منفی سبک زندگی غربی را میتوان در ابعاد فردی و اجتماعی برخی از مدیران اسالمی در مواردی مشاهده نمودکه زیبنده نیست و دلسردی ونارضایتی مردم رابه دنبال دارد . درگزینش وانتصاب مدیران باید ساده زیستی بیشترین نمره را درپیشینه مدیردولت اسالمی داشته باشد. نگارنده براین عقیده است که معیار ارزیابی ازمدیران دولت اسالمی باید براساس ساده زیستی و سبک زندگی اسالمی باشد و دیدگاه مقام معظم رهبری حضرت آیتاهللالعظمی امام خامنهای دامت برکات دراین راه میتواند بهعنوان یک نقشه راه و دکترین مورداستفاده کلیه نهادها، مؤسسات و مدیران در تمام ردههای مدیریتی قرار گیردتا به اهداف اصلی انقالب اسالمی برسیم. آری، حکمرانی خوب مبتنی بر اصول لیبرال و برخاسته از جوامع توسعهیافته بیانگر گرایش سیاسی یا ایدئولوژیکی خاصی است که بهکارگیری آن در جوامع مختلف دیگر به شکل برونزا و تحمیلی و بدون توجه به ساختارهای اجتماعی، نظام اقتصادی، ارزشها و فرهنگ بومی مطلوب نخواهد بود. اما حکمرانی اسالمی، شیوه حکومتی مبتنی بر مردمساالری دینی است و آنچه امروز موجب تفاوت و امتیاز جمهوری اسالمی ایران از دیگر کشورهای جهان شده، تالش این نظام برای تحقق اسالم ناب در ساحتهای مختلف حیات فردی و اجتماعی و حرکت برمدار اسالم است. قانون اساسی جمهوری اسالمی ایران سبک جدیدی از حکومت و حکمرانی در چارچوب قوانین الهی و اسالمی ارائه نموده که در اهداف، سیاستها و شاخصهای حکمرانی نظام شامل؛ پاسخگویی و حق انتخاب و اظهارنظر برای مردم، حاکمیت قانون، کیفیت قوانین و مقررات، کارایی و اثربخشی، مبارزه با فساد و ثبات سیاسی و فقدان خشونت نمایان و حاکم است.نباید فراموش کرد که مدل حکمرانی اسالمی در جمهوری اسالمی ایران با مضامینی چون »حاکمیت خدا«، »وحی گرایی«، »شریعت گرایی«، »اخالق اسالمی«، »امامت و والیت« قابل تشریح و توصیف است؛ اما الگوی حکمرانی خوب مضامینی چون »حاکمیت قانون«، »مسئولیتپذیری افراد«، »شفافیت«، »کارآمدی« و »پاسخگویی« بهعنوان اصول بنیادین حکمرانی به شمار میآورد. مقایسه مبانی این دو الگو، بیانگر تفاوت و ً تضاد میان این دو است. بهنحویکه حکمرانی اسالمی رو بهسوی پیشرفت و تعالی مادی و بعضا معنوی انسان در قلمروی حاکمیت خداوند دارد اما حکمرانی خوب هدفگذاری خود را مبتنی بر شاخصهای توسعه اقتصادی و اجتماعی در ادبیات نظری مدرن قرار داده است. به هر ترتیب در پایان این نوشتار باید عنوان کرد که همانگونه که جناب آقای دکتر محمدمهدی اسماعیلی، وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسالمی بیان کرد بر اساس چنین شاخص هایی ما امروز در دوران طالیی حکومت اسالمی قرار داریم. حکومتی که زیر سایه دین مبین اسالم و بر اساس اخالقیات و با توجه به آیین و سنت های خوب گذشتگان و نیاکان که بر اساس توحید و اعتقاد به معاد شکل گرفته و امروز در راس تمامی توجهات جهانیان قرار گرفته است و این به برکت نام اهلل ، به برکت خون شهدا و افتخار زیر سایه والیت فقیه قرار گرفتن است وبس