فاضل حیدری مدیرمسول
مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌‌الله العظمی امام خامنه‌ای دامت برکات در دیدار اخیرشان با جمعی از مبلغان و طلاب فرمودند: «نسبت به تبلیغ نگرانم. تبلیغ در نگاه حوزه علمیه باید در مرتبه اول باشد. با اطلاعاتی که به من می‌رسد از جهات مختلف، نسبت به تبلیغ نگرانم. این قدر ظرفیت تبلیغ در این کشور انبوه و متراکم و گسترده است که ما اگر چندین برابر آن مقداری که کار می‌کنیم هم کار کنیم، به نظرم این ظرفیت پر نمی‌شود.» با توجه به بیانات مقام معظم رهبری سوال اساسی این است که علت نگرانی مقام معظم رهبری نسبت به تبلیغ چیست؟ در پاساخ به این سوال باید عنوان کرد که یکی از عوامل مؤثری که باعث شد تبلیغ در مرتبه اول نباشد، نهادهای متعدد تبلیغی اعم از حوزه علمیه‌، سازمان تبلیغات و نهادهای فرهنگی و دولتی در مقوله تبلیغ جزیره‌ای عمل می کنند!
 
بایدبپذیریم که امروز نهادهای فرهنگیمان باید نصایح رهبری را آویزه گوش کنند و چراغ راه تبلیغ این نهاد ها رهنمودهای معظم له درتقئیت انقلاب اسلامی باشد وبس!
همه نیازمند فکر واحد و تصمیم‌گیری منسجم در این مبحث هستند. آری، انبوه قوانین و ساختارهای با سلایق مختلف و اهداف و انگیزه‌های متفاوت در نهادهای فرهنگی علت اصلی اولویت‌دار نبودن مقوله تبلیغ بوده است. به وضوح روشن است که تبلیغ در نهادهای فرهنگی و تصمیم‌گیری‌های کلان در جایگاه واقعی خود قرار ندارد. امروز در زمانی قرار داریم که ظرفیت و استعدادهای هزاران نفر از طلاب حوزه علمیه شناسایی نشده و این نیروهای آماده به خدمت و نقش‌آفرینی در ساحت تبلیغی، فرهنگی و دینی کشور به‌درستی ساماندهی نشده‌اند و لذا این ظرفیت عظیم در نظام فرهنگی سال‌ها معطل مانده است. این خطری بزرگ برای حوزه علمیه است و ممکن است جبران آن‌را بر طبق فرمایش رهبری عزیز بسیار دشوار کند.
به نظر می‌رسد از دیگر عوامل مؤثر در ابراز نگرانی رهبر معظم انقلاب، حضرت آیت‌‌الله العظمی امام خامنه‌ای دامت برکات برای تبلیغ این است که در امور فرهنگی، تبلیغی و به معنای واقعی کلمه مسائل تربیتی و دینی ید واحد و یک تصمیم کلان ملی وجود ندارد بلکه بیشتر تصمیم‌گیری‌ها و تصمیم‌سازی‌ها در این زمینه به‌صورت سازمانی و سلیقه‌ای است. باید تصمیماتی جدی در این خصوص گرفته شود تا امیدی برای اصلاح و تلاشی برای رفع دغدغه ولی امر مسلمبن وجود داشته باشد. با عریض و طویل کردن دستگاه‌های متنوع فرهنگی نه تنها کار پیش نمی‌رود بلکه چه بسا مانعی برای برنامه‌ریزی منسجم و یکپارچه ایجاد خواهد شد. به نظر می‌رسد تجمیع و یکی شدن نهادهایی نظیر سازمان تبلیغات اسلامی، اوقاف و امور خیریه و حوزه علمیه در امر تبلیغ و قرارگیری آن در زیر چتر حوزه علمیه باید برنامه‌ریزی و اجرا شود تا در مسائل فرهنگی و تبلیغی یک تصمیم ملی، کلان و قابل اجرا به‌ویژه با اعتبارات متمرکز در یک نهاد مشخص صورت بگیرد. در مرحله اول این موضوع باید به مطالبه عمومی روحانیون، طلاب، علما و دغدغه‌مندان عرصه فرهنگی و دینی تبدیل شود و سپس، اصلاح ساختار و اتخاذ تصمیمی جدی در سطح کلان حوزه علمیه در دستور کار قرار بگیرد و دنبال شود. در این صورت است که دغدغه و نگرانی مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌‌الله العظمی امام خامنه‌ای دامت برکات با تکیه بر برنامه‌ریزی نخبگان حوزوی رفع خواهد شد. به هرترتیب در پایان این نوشتار باید عنوان کرد که دغدغه مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌‌الله العظمی امام خامنه‌ای دامت برکات در خصوص تبلیغ بسیار جدی است و جا دارد عزیزان ما در سازمان تبلیغات اسلامی، اوقاف و امور خیریه و حوزه علمیه برای رفع این دغدغه به حق رهبر معظم انقلاب اسلامی وارد میدان شوند.