عباس عبدالهی پور- یک خطاهایی در عالم سیاست هستند که نباید انجامشان داد. یکی کبریت زدن در انبار باروت. در حالی که منطقه خاورمیانه بعد از چندین سال جنگ های نیابتی در سوریه و یمن، تازه به سمت آرامش و تفاهم و ترک مخاصمه پیش
می رود، حالا نوبت رسیده به اینکه برای ایران جنگ های جدیدی تراشیده شود. یکی در باکو و دومی در هرات! جنگدین به آذربایجانی ها و افغانی ها، جدیدترین راهکار آمریکا و متحدانش برای دور نگه داشتن ایران از هزینه کرد جنگی اضافه و همچنین درگیر بودن با دشمنان جدیدش است.
جنگ کاری ندارد و ایران می تواند با چند موکش، کار خود را پیش ببرد. قصه اما اینجاست که باید هوشمندانه تر وارد بازی و شطرنج سیاست بین المللی شویم و از ورود به باتلاق هایی که پیش پای ما درست کرده اند، خودداری کنیم.
برای درک بهتر اتفاقاتی که در حال رخ دادن است، باید بیشتر به وضعیت جدید سیاسی منطقه توجه کنیم.
نخست اینکه ایران با وجود تحریم های گسترده و فلج کننده، ناچار بود در سه منطقه لبنان، سوریه و یمن، جنگ های نیابتی خود را پیش ببرد یا از متحدان خود دفاع کند. با اتفاقات رخ داده اخیر، سوریه و یمن، از وضعیت جنگی خارج می شوند و وارد وضعیت بازسازی می گردند.
ایران بخش زیادی از نیرو و انرژی و سرمایه فرامرزی خود را ذخیره می کند. ارتباطش با کشورهای عربی را بازسازی کرده و بعد از چندین سال فشار دیپلماتیک، نظامی و اقتصادی، نفسی می کشد.
حالا وسط این گیرودار، برویم با افغانستان و آذربایجان جنگ مرزی کنیم سرچه؟ قصد فتح این دو کشور را داریم؟ قصد اضافه کردن مساحت ایران را داریم؟ قصد از دست دادن پنجره خروج از تحریم تسلیحاتی مصوب شده در برجام را داریم؟ قصد افتادن از چاله به چاه و درگیری مستقیم مرزی را داریم؟
بازی ما نباید این باشد. گوش آذربایجان را به وقتش می شود کشید. گوش طالبان را هم در جایش و به وقتش. جنگ راهش نیست. در شرایطی که روسیه در باتلاق سنگین جنگ اوکراین گیر افتاده، چین خودش را از جنگ در تایوان دور نگه داشته و ایران هم باید حواسش به کنترل تنش های مرزی خویش باشد. جنگ خوب نیست. سودی ندارد و عاقل ها از آن، اجتناب می کنند. دنیا تا ورود به جنگ جهانی سوم، چند نبرد اینطوری کم دارد. ورود ایران به نبرد ارمنستان و آذربایجان، پای روسیه و ترکیه را هم به این میدان نظامی باز می کند و مناقشه وسیع تر خواهد شد. حواسمان باشد تل آویو برایمان چه خواب هایی دیده!
ما هشت سال با عراق جنگیدیمف کشورمان بسیار آسیب دید، بسیاری از تجهیزات نظامی خویش را از دست دادیم و از منظر اقتصادی آسیب بسیار دیدیم. شروع کننده اش هم نبودیم. تجربه آن جنگ سبب شد که در سه دهه بعدش، وارد هیچ جنگی نشویم. امید که گشایش های دیپلماتیک اخیر در منطقه، برای مردم ایران رفاه اقتصادی ایجاد کند. ما به جنگ نیاز نداریم. ما جنگ هایمان را کرده ایم. نوبت به استفاده از منافع دوران صلح است. بکوشیم تا در دنیایی که برای ورود به جهنم جنگ جهانی، منتظر چند جرقه است، آتش نشان باشیم نه اتش افروز!